^{امان از دل زینب...}

^{باز باران با ترانه}

^{می خورد بر بام خانه}

^{یادم آمد کربلا را}

^{دشت پر شور و بلا را}

^{گردش یک ظهر غمگین}

^{گرم و خونین}

^{لرزش طفلان نالان}

^{زیر تیغ و نیزه ها را}

^{با صدای گریه های کودکانه}

^{وندرین صحرای سوزان}

^{می دود طفلی سه ساله}

^{پر ز ناله}

^{دلشکسته}

^{يادتان باشد لباس مشكي‌ام را تا كنيد          گوشه‌اي از قبر من اين جامه را هم جا كنيد}     

سرو هایی ازاد
یاس هایی ابی
برگ هایی بیدار
و همان روز كه آبی جان داشت
قاصدك شعر می ساخت
و كبوتر می خواند
مردمانی خندان
خانه هایی پُر نور

خانه هایی یکرنگ
و چه شوری داشت ماندن
و چه زیبا بود دیدن
دست سردی آمد از دوزخ
خنده ها را برچید
خانه ها را سوزاند
و بخورد بر شیطان سوگند
آزادی را خواهم كرد دربند.......

شب سردی است و من افسرده..راه دوری است و پایی خسته!!

تیرگی هست و چراغی مرده..می كنم تنها از جاده عبور!!

دور ماندند ز من آدم ها..سایه ای از سر دیوار گذشت!!

غمی افزون مرا بر غم ها..فكر تاریكی و این ویرانی!!

بی خبر آمد تا با دل من..قصه ها ساز كند پنهانی!!

نیست رنگی كه بگوید با من..اندكی صبر سحر نزدیك است!!

هر دم این بانگ بر آرم از دل..وای این شب چقدر تاریك است!!

خنده ای كو كه به دل انگیزم؟!..قطره ای كو كه به دریا ریزم؟!..

صخره ای كو كه بدان آویزم؟!..مثل این است كه شب نمناك است!!

دیگران را هم غم هست به دل..غم من لیك غمی غمناك است!!